Vandaag vrijdag, na deze dag keken we allemaal uit. We hadden namelijk via SeaVis Tours ”Saona Crusoe VIP” excursie geboekt. We hadden de wekker lekker vroeg gezet, want we werden om 7uur opgehaald. Het buffetrestaurant opent officieel eigelijk pas om 7uur, maar eerder deze week zagen we dat je voor die tijd ook al terecht kon voor wat eten. Met onze cameraspullen en snorkels liepen we richting het pick-up-point. Hier werden we met een taxibusje opgehaald en richting het SeaVis kantoor in Bayahíbe gebracht.
Aangekomen in Bayahíbe
We werden deze keer niet direct voor het kantoor afgezet, maar gelukkig wisten we het laatste stukje te vinden. Aangekomen bij het kantoor werden we ook deze keer weer enthousiast ontvangen door het personeel. Onze excursie konden we betalen via PayPal en daarna konden we nog wat te drinken pakken. Vandaag werden we rondgeleid door Ingrid en een ander heel aardig meisje waar ik zo de naam niet meer van weet. We waren in totaal met 20 mensen, waarvan 9 Nederlanders en de rest waren Engelse en Duitse mensen. Het kantoor van Seavis ligt aan de haven en we waren daarom ook zo bij de boot. We gingen varen op een speedboot met 2 motoren.
Rotsen van Peñon
Wat een enorm gaaf is dat op die boot. We gingen echt onwijs hard en stuiterde zo’n beetje over de golven heen. We hadden voor de zekerheid ook allemaal een zwemvest om, want je weet nooit wat de natuur je brengt. We vaarde langs de kustlijn richting het Nationaal Park, hier stopte we bij de rotsen van Peñon. Er werd ons hier veel verteld over de geschiedenis en de leefwijze van de Taino indianen die hier vroeger leefde. Jammer genoeg zagen wij geen leguanen of dolfijnen, maar die kun je hier ook spotten.
Piscina Natural
Onze tweede stop was bij ‘Piscina Natural’, in het Nederlands betekend dat ‘een natuurlijk zwembad’. Het is een hele grote zandbank die bekend staat om zijn zeesterren. Vroeger mocht je deze zeesterren oppakken, maar wegens nieuwe regeling van de dierenbescherming mag dat niet meer. Dat is maar goed ook, want er zijn hierdoor veel zeesterren gestorven. De boot stopte middenin de zandbank en hier mochten we eruit om te gaan zwemmen. Wij hadden onze snorkels bij en deze kwamen natuurlijk goed van pas om de zeesterren te zien liggen. De zandbank is een hele grote oppervlakte, maar je kunt overal in het water staan, omdat het zo ondiep is. Het water is heel helder en tijdens het snorkelen kwamen we diverse zeesterren en andere vissen tegen. We hadden voor onze vakantie alle 4 het snorkelmasker Easybreath bij de Decathlon gekocht, hierdoor hadden we een breed gezichtsveld en had je geen last van het zoute zeewater in je mond. Ingrid had voor ons ook wat drinken en cake bij, nog nooit eerder op deze manier genoten van een plakje cake. Na lekker gezwommen te hebben gingen we terug op de boot om verder te gaan.
Mangroven
We vaarde langs de mangroven af. Hier zijn we even gestopt voor wat uitleg. Sinds 2013 is het verboden om in de mangroven te komen, omdat het een beschermd gebied is. De mangroven zijn een onderdeel van een van de nationale parken van de Dominicaanse Republiek. De mangroven is een broeiplaats van diverse diersoorten, je hebt daarom een grote kans dat je daar diverse diersoorten tegen zult komen. Jammer genoeg hebben wij geen dieren bij de mangroven weten te spotten. Na de mangroven staken we het kanaal over richting Saona. Het eiland ligt heel dichtbij, de mangroven zorgen er eigelijk voor dat het een apart eiland wordt.
Catuano Beach
Onze eerste stop was bij Catuano Beach, we kregen hier de gelegenheid om te zwemmen en even rond te kijken. Wij zijn met z’n 4e een stukje over de rotsen heen gelopen, waar Jasper ook met zijn drone kon gaan vliegen. Wij waren de enige op dit gedeelte van het strand en dat was heerlijk. Heel leuk vond ik de houten blauwe strandstoelen, pasten mooi bij de kleuren van de oceaan. Daarna konden we bij een overdekt terras wat eten. Er was een buffet voor ons klaargemaakt met ook hier het eten wat ze in de Dominicaanse Republiek veel eten. Heerlijk vers fruit met rijst en spaghetti. Er waren ook diverse stukken vlees die je kon pakken en de restjes daarvan werden meegenomen voor de honden van Mano Juan. Na het eten hebben we nog wat foto’s gemaakt bij het strand en de palmbomen en daarna zijn we terug gegaan op de boot om verder te gaan naar de volgende stop.
Mano Juan
We stopte bij Mano Juan, dat is een vissersdorpje op Saona met ongeveer 300 inwoners. Dit is tevens het enige dorp op dit eiland. Als eerst konden wat te drinken pakken. Ingrid gaf de honden het vlees wat over was van onze lunch, ook gaf ze bepaalde honden oogdruppels. Ze vertelde dat ze paar jaar geleden met enkele dierenartsen naar Mano Juan is geweest om alle honden te controleren en de castreren. Het is mooi om te zien hoe goed ze zorgen voor de dieren op dit eiland. Aan de honden te zien waren ze blij dat Ingrid er was. Je kon ervoor kiezen om de dorpstoer te doen of je kon zelf rondkijken en zwemmen. Natuurlijk kozen wij voor de dorpstoer, want zo’n dorpje kom je niet overal tegen. Het is prachtig om al die gekleurde huisjes te zien. Er zijn op dit eiland geen wegen, omdat er eigelijk geen auto’s rijden.
Als eerst liepen we naar de zeeschildpadden project. Er zijn 4 soorten schildpadden, jonge schildpadden hebben op dit eiland een overlevingskans van 5%. Veel mensen geloven erin dat schildpadeieren werken als een soort Viagra en daarop zijn er veel stropers die de eieren gaan zoeken om ze tenslotte door te verkopen. Bij het zeeschildpadden project gaan ze ook op zoek naar schildpadden nesjes, als de nestjes goed verborgen zijn dan laten ze de nestjes, maar als ze bang zijn dat stropers ze goed kunnen vinden dan nemen ze de nestjes mee. Bij het zeeschildpadden project wachten ze totdat de eieren uitkomen en daarna worden ze na paar dagen op het strand gezet, zodat ze zelf de zee in kunnen lopen. Mooi om te zien hoe SeaVis dit project steunt. We hadden geluk dat er net een nestje met schildpadden was, want dat is niet altijd het geval. We mochten de schildpadden niet aanraken en niet fotograferen met flits. De man van het zeeschildpadden project ontsmette eerst zijn handen en liet er daarna een zien. Sinds ze begonnen zijn met dit project zijn de aantallen schildpadden vergroot. Ook de overlevingskans is zo veel groter, omdat veel meer schildpadden het tot de zee al redden.
We liepen daarna verder door het dorp en zagen hoe de mensen daar leefde. Alle mensen die je daar ziet zijn zo vrolijk en genieten van het leven met niet eens zoveel middelen. Je komt veel mensen op straat tegen. Omdat op de Dominicaanse Republiek elk dorp voorzien moet zijn van een politiebureau, was die er hier ook een. De politie zelf zit er nog niet zo heel lang in, omdat er hier eigelijk niet veel te maken is met criminaliteit. We mochten binnen kijken in het politiebureau en zagen zo ook de gevangenis. Een stuk verder kwamen we ook langs een soort soldaten. Deze werkte voornamelijk in de nacht, want er zijn veel schepen die hier langs komen voor de drugssmokkel of drugs dumping. We zagen ook een stuk land met enorm veel zonnepanelen, deze zijn geschonken uit Italië. Aan het eind van de route kwamen we nog langs een heel leuk winkelstraatje waar je diverse souvenirs kon kopen. Nadat we allemaal terug waren en wat drinken hadden gepakt, vaarde we verder naar onze laatste stop.
Canto de La Playa
Het laatste strand was ‘Canto de La Playa’, we waren een van de weinige boten. De stranden zijn hier mooi wit en het water is zo mooi helder blauw. Wij waren hier in het orkaanseizoen en bij ons lag op dit moment wel overal zeewier op de stranden, dus normaal zijn ze schoner. Hier stond niks op de planning, dus we konden onze eigen gang gaan. We hebben met z’n 4e een stuk over het strand heen gelopen. Daarna ben ik met Wesley en Jasper terug gegaan om onze snorkels te pakken en Jasper bleef nog even vliegen met z’n drone. Hij heeft hier op Saona hele mooie beelden kunnen filmen. Het stuk water waarin we zwommen werd soort van beschermd door een rotswand. Heel het stuk achter de wand was ondiep en je kon dus overal staan, heel raar om te zien dat je best ver van de kust bent, maar zelfs ik met mijn voeten aan de grond kan. Ook hier kwamen onze Easybreath snorkelmaskers goed van pas. We konden snorkelen tussen de koraalriffen en zagen heel veel verschillende vissen voorbij komen. Nadat Jasper klaar was met zijn dronebeelden, kwam hij ook bij ons zwemmen. Ik had nog nooit eerder zo tussen de vissen gesnorkeld, maar dat was echt heel gaaf om te doen.
Na een tijdje gesnorkeld te hebben, gingen we terug naar de kust om vervolgens met de speedboot terug te gaan richting Bayahibe. Deze speedboot tocht duurde ongeveer 45min. Aangekomen in Bayahibe hebben we nog wat gedronken en daarna zijn we in onze taxi weer terug gebracht naar ons hotel. Uitgeput en wel na een geslaagde dag.
Nicole
1 reactie